12 feb Veerkracht en een wit voetje halen

Elke ochtend sta ik even met mijn blote voeten in de sneeuw. De eerste stappen op die zachte knisperende witte materie, hoe je er in wegzakt. De wereld is stiller met sneeuw en lichter. Dan ook even blijven staan… De kou en de sneeuw onder mijn voetzolen echt durven voelen. Zonder te verkrampen, of mijn adem in te houden. Blijven, ervaren, voelen. Eenmaal weer binnen worden ze vanzelf heel warm en tintelend. De natuurlijke reactie en regulatie van ons lichaam, met de tegenbeweging komt op gang. De hele dag heb ik warme voeten en voel ik ze. Stevig op de grond. Geworteld.

Veerkracht is de balans tussen inspanning en ontspanning:

De beweging naar beneden: los kunnen laten en anderzijds je gedragen weten door de grond en je van daaruit oprichten. In de balans zit de veerkracht om op te vangen, los te laten en te herstellen. Wanneer onze veerkracht op de proef gesteld wordt en we uit balans raken is dat zichtbaar en voelbaar aan het lichaam. Of het lijf is slap en futloos, je komt niet meer in beweging. Of juist zo gespannen als een boog, verkrampt. Dit is zichtbaar aan de horizontale as in het lichaam. 

Wat herken jij daarin van jezelf? Naar welke pool word jij toegetrokken als je systeem onder druk komt te staan? Voor het hervinden van je veerkracht is altijd de tegenbeweging nodig: bij te veel spanning is ontspanning nodig. Net zoals ons lichaam die vanzelf maakt, als ze daarvoor de kans krijgt. Slapte of gelatenheid vraagt juist om de beweging omhoog: inspanning. Aan het begin van de tweede lockdown waren er veel deelnemers die het beoefenen van de chi-gong series van de opleiding intensiveerden of opnieuw oppakten: een mooie beweging naar het behoud van veerkracht en balans. De basis daarvoor ligt letterlijk in en onder je voeten. Daarom gun ik mezelf elke dag van deze week witte voetjes. Op naar 4 en 5 maart als de eerste masterclass Lichaamswijsheid weer life van start gaat!