15 aug Head first?

Wat valt je op als je deze foto ziet?

Neem even de tijd en laat de foto op je inwerken. Wat zie je?

Wat opvallend is is de positie van het hoofd van deze jonge vrouw. Het hoofd loopt voor op het lichaam, het steekt iets naar voren: voor de troepen uit op verkenning. Hoe staan jouw coaches, cliënten of trainees is het leven? Of nog specifieker vanuit welk deel van hun lichaam treden ze het leven tegemoet?

De stand van ons hoofd vertelt daar veel over. En is ook een directe concrete ingang voor interventies. 

Bij mensen die gewend zijn uitsluitend op hun hoofd te vertrouwen, kun je dit patroon waarnemen: een hoofd dat wat naar voren steekt, het loopt letterlijk vooruit. En daarmee loopt het voor de muziek uit. De verbinding tussen hoofd en hart en buik wordt door deze houding verstoord. Daardoor heeft iemand minder toegang tot zijn of haar buikkwaliteiten, bijvoorbeeld om waar te nemen of iets goed voor je is. Of juist het vermogen tot afstemmen en voelend waarnemen van het hart doet minder mee. Beslissingen worden overwegend vanuit het hoofd genomen, en iemand geeft aan niet te weten wat hij of zij zelf echt ten diepste wil of de zelfzorg is ondergesneeuwd. Ook kan het hoofd zo op de buitenwereld gericht zijn, dat iemand zijn oor letterlijk laat hangen naar wat anderen denken of vinden. De begeleidingsvraag kan dan samenhangen met gebrek aan zelfvertrouwen, of twijfel, het willen leren in verbinding te blijven met zichzelf.

Het hoofd kan ook een neiging hebben juist omhoog gericht te zijn. Alsof het zich wel los zou willen maken van de nek. Soms is dit letterlijk om het hoofd boven water te houden, en weg te blijven bij alles wat anders voelbaar is in het hart. Het hoofd is dan een veilig bolwerk, hoog en droog boven de stortvloed van overweldigende gevoelens en verdieping lager.

Uit een sessie met Marleen: 

Haar vraag gaat over het meer integreren van haar hoofd en hart nu zij en haar man uit elkaar zijn. Marleen wil bij haar gevoel kunnen blijven maar er niet door overspoelt worden. Ze zegt: “of ik zit helemaal in mijn gevoel en ben zo emotioneel dat ik niet weet waar ik het zoeken moet… of ik zit helemaal in mijn hoofd en in een rationele stand alsof ik helemaal geen gevoel heb”. Terwijl ze dit zegt, beweegt haar hoofd omhoog, de nek verlengt en is het alsof haar borst zich wat pantsert. Ik benoem wat ik waarneem. Ze herkent het en samen maken we een aantal keer de beweging opnieuw, zodat zij en haar lijf herkennen wanneer haar hoofd omhoog gaat.

Tijdens de sessie gebeurt het steeds opnieuw: haar hoofd stijgt op. Het gebeurt steeds wanneer ze in oordelen komt naar haar ex-man of naar zichzelf. Haar borst en nek worden strak en haar hoofd beweegt omhoog. Ze beschrijft haar hoofd als een lichte vuurtoren, waar het licht is maar die heel ver verwijdert voelt van de rest van haar lichaam: “alsof ik langnek ben, en mijn hoofd zo heel ver boven in de wolken uitkijkt”.  Marleen oefent met haar hand op naar borst te leggen onder haar sleutelbeenderen. En haar adem in buik te voelen en de hand op haar borst. Verzachten in plaats van verharden. Haar nek ontspant en haar gezicht ook. Het hoofd rust en ze zegt: “Ik weet dat beter is en ik ben heel bang dat het mijn schuld is dat we uit elkaar zijn”. Terwijl ze blijft ademen en haar hand laat liggen op haar borst, nodig ik haar uit: “terwijl je zo ademt en je hand voelt, voel maar hoe het is als je neemt wat van jou is in deze situatie zonder te oordelen maar precies zoals het is. Wat is jouw aandeel?”. Marleen onderzoekt in stilte en zegt dan zachtjes en geraakt: “Mijn aandeel is dat ik altijd te veel de kar heb getrokken, te veel gegeven, zodat ik niet meer kon zien en waarderen wat hij wel deed. “Hoe is het nu in je buik, je hart en je hoofd”, vraag ik. “Het is rustig” zegt ze, “mijn hoofd. En mijn hart voel ik ook verdriet, maar het is een ander soort verdriet. Stiller en rustiger. Het voelt nu alsof mijn hoofd bij mijn hart aanwezig kan blijven, in plaats van ver weg ben in mijn hoofd of alleen in mijn hart”.   

De betekenis van de stand van ons hoofd, bewust worden en leren kennen, is hier een brug naar het opnieuw integeren van de zones van hoofd, hart en buik. Daarbij is het opmerken, gewaarzijn van wat het lichaam toont, ook de vruchtbare grond van waaruit een helende beweging of een concreet aandachtspunt of hulpbron gevonden wordt naar integratie. In het voorbeeld is dat in plaats van meegaan naar boven en het verstrakken en opstijgen. Contact houden met haar adem en haar hand op haar borst. Daarin komt ze voorbij de schuldvraag en het oordeel naar zichzelf en kan ze in verbinding met haar hoofd en hart herkennen en aannemen wat waar is en wat klopt.  

Dat is wat steeds opnieuw inspirerend is aan het lichaam: wat voelbaar, waarneembaar en herkenbaar wordt kan transformeren. Leren je nek te ontspannen, je kin te laten zakken, je hoofd te verbinden met je nek is het begin van een nieuw patroon waardoor het oude kan ontspannen. Lichaamsbewust en lichaamsgericht werken is daarom zo effectief en waardevol: het is concreet en de informatie komt onder deskundige begeleiding uit het lichaam als vanzelf omhoog. 14 en 15 september begint level 1 Lichaamswijsheid herkennen en toepassen weer. Ook is er een Terugkomdag van level 1 op 26 oktober en een dag verdiepende vaardigheden. Schrijf je nu in!