28 nov Autonomie vraagt om ons volledige lijf

Vroeger dacht ik dat autonomie hetzelfde was als onafhankelijkheid. Dat is het niet, maar het wordt er wel vaak mee verward. Eric Berne omschreef autonomie als “het vermogen ons eigen leven vorm te geven, door het maken van eigen keuzes binnen de context van de omstandigheden”. Daarmee is autonomie een combinatie van spontaniteit, bewustzijn, intimiteit en zingeving. Deze kwaliteiten huizen in ons bekken, hart en het hoofd. Ons hele lijf hebben we nodig om autonoom te zijn.

Uit een sessie:

“Het gaat nu zo goed. Ik ben bang dat als ik weer ga werken, ik mezelf weer verlies”. “Dat klinkt alsof er maar twee opties zijn: bij jezelf zijn of jezelf verliezen. Wanneer verlies je jezelf?”. “Als iemand me nodig heeft”. Haar borstgebied beweegt naar voren, nauwelijks adem in haar buik. 

“Nu verlies je jezelf. Voel wat je lijf je nu vertelt”. “Ik voel niet zo veel eigenlijk, als ik zo zit”. “Je kunt jezelf dus niet meer voelen”. “Wat wil je vandaag doen?”“Leren hoe ik ook bij mezelf blijf als iemand me nodig heeft”.

“Kom maar zitten hier tegenover mij en voel je eigen leven stromen in je buik”.“Ik voel eigenlijk niks daar”. “Je eigen leven heeft aandacht en voeding nodig van jou, anders dooft je levensvuur.”“Hoe doe ik dat?”

“Leg je hand maar op je buik en voel de temperatuur van je hand”.“Mijn hand is warm, maar mijn adem gaat niet naar beneden, alsof ie daar niet kan komen en alleen boven in mijn hart en hoofd blijft”. “Je lijf is nog trouw aan wat je gelooft: dat je nu in contact met mij niet bij je zelf en je eigen levensstroom kan zijn. Blijf je buik maar voelen, hoe je zit, of je billen gespannen zijn, of je je zitbotjes kan voelen. Je geslacht”.

“Ik voel mijn zitbotjes en mijn vrouwelijkheid”. Een diepe zucht en haar adem zakt naar haar bekken. De stroom van de adem vult haar onderlijf.

“Leg nu je een hand op je onderbuik en de ander op je hart”.Voel je onderbuik en het leven daar, en voel tegelijk je hart”. “Wat gebeurt er nu?”.

“Mijn hart kan zakken als ik mijn adem in mijn buik voel. En heel gek, ik hoef ook niet iets met jou. Alsof ik niet zo met jou bezig hoef te zijn”. “En ik word nieuwsgierig naar wie jij bent, wat jou werkelijk beweegt. Nu jezelf meedoet en je niet alleen bij mij bent.” 

Autonomie is vaak een van de belangrijkste achterliggende doelen in begeleiding. De eerste stap in het hervinden van de eigen spontaniteit. De stroom van jouw leven begint in het bekken en wordt gevoed door de adem. Daar ontstaat het ervaren en de fysieke richtingaanwijzer van je levensvuur.

Wanneer de eigen spontaniteit en impulsen samen werken met het bewustzijn in het hart, wordt het mogelijk zowel met jezelf als met de ander in contact te zijn. Intimiteit kan ontstaan. In het schoudergebied kan dan de kwaliteit zelfsturing tot wasdom komen. Keuzes kunnen maken die verbonden zijn met jezelf en afgestemd op de omgeving in momentum en vorm. Het vormgeven en richting bepalen vanuit jezelf, in verbinding met de omgeving, kan dan ook zingevend worden. Je krijgt er zin in en je voelt dat wat je doet betekenisvol kan zijn voor zowel jezelf als in de grotere context. 

Het vormgeven van je leven, vraagt dus ons hele lijf. Van ons bekken tot onze kruin.

De start is altijd het voelen van de spontane beweging onderin het bekken. Je autonomie waarmaken, kan vervolgens alleen in de ontmoeting, als ons hart meedoet. 

Ook leren over de kwaliteiten in het lijf en hoe je lichaamswijsheid kunt integreren in professionele begeleiding? In maart start level 1 Lichaamswijsheid herkennen en toepassen weer. Op maandagavond 1 december is de introductieworkshop in Utrecht.